Bajka Sabały
| Dane tekstu | |
| Autor | |
| Tytuł | Bajka Sabały |
| Pochodzenie | Wisła, 1896, T.10, z.2 |
| Redaktor | Michał Arct |
| Wydawca | Michał Arct |
| Data wyd. | 1896 |
| Druk | Józef Jeżyński |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
|
| Indeks stron | |
S dáwna u nas béła ta gwara między ludziami o zaśnioném wojsku, co má skądsi na pomoc wyjecháć.
Ba, przecie béł taki kowál w Kościeliskach, co im chodził konie kuć. Przyseł raz woják do niego, juźci padá: „My haw nie prec, w Ornáku stoimy, pódzies nám konie kuć.” Narobił moc podków i poseł z ónym wojákiem — a hań w Ornáku, popod skałe, kryjome miejsce, dziurá do ziemi; wieźli do ty piwnice, godna tego béła przestroność: toz to moc wojska na koniach stoi, sytko zaśnione w siodłach, głowy poschylane na piersi, pojeden siedzi przy koniu na ziemi, powódki dzierzy w ręcach i śpi. Kowál od strachu nic nie pedziáł, ino chodzi wartko od konia do konia, podkuł sytkie, piniędzy mu dali, co mu sie patrzyło, toz to poseł, i zawarło sie za nim.
A i Fránek Kostka ze Siziny, znáłek go, dobry gazda i kowala we wsi nad niego nie było, to mi tyz gadáł, jako raz poseł, cy z chałupy do pola wyźréć, cy kany, — a tu widzi na trzynastu białych koniach jakisi wojáków. Juźci pytá: „A to panowie zdaleka?” — „Ni — pojadajom, — my tutejsi, my jest wojsko nie prec z tela, w Babigórze stoimy; kie pora przyńdzie, na pomoc pódziemy.“
To zaś pote, świniá (przepytujem) tego gazdy kansi sie straciła; juźci posła za niom dziwka i zasła do ty dziury, kany wojácy spali, kázdy przy swoim koniu śpi schylony, ta zaś świnia popod żłoby, jé tén obrok, co go konie ozsypały. Dziwka skrzyknęna na niom: „Ksy, ksy!“ — Toz to jeden woják głowe dźwignon, co to burniawe robi, — ba wirny mu zara nákazuje: „Śpij, śpij — jesce nie cás!”
Juźci dziwka od strachu uciekła, a za niom ino klupło — zawarła sie dziura.
- ↑ Bajkę tę zapisał z ust znanego Jana Sabały Krzeptowskiego, w Zakopanym, zasłużony badacz ludu tamecznego, nieżyjący już Bronisław Dembowski. Por. Wisła, VI, 140 i VII, 801.
