Życzenia w samotności

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Julian Ursyn Niemcewicz
Tytuł	Życzenia w samotności
Pochodzenie	Klejnoty poezji staropolskiej
Redaktor	Gustaw Bolesław Baumfeld
Wydawca	Towarzystwo Wydawnicze w Warszawie
Data wyd.	1919
Druk	Drukarnia Naukowa
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cała antologia; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

JULIAN URSYN NIEMCEWICZ.

ŻYCZENIA W SAMOTNOŚCI.

Szczęśliwy, kto, samotnem ciesząc się schronieniem,
Dzieli swe chwile, mądrym tylko znaną sztuką,
Między lubą nadzieją i tkliwem wspomnieniem,
Między spoczynkiem, nauką!

Szczęśliwy, kto zasypia z wolną trosków głową,
Ani, co jutro będzie, tem się we snach trudzi:
Którego nudnik ciężką nie usypia mową,
Ani też natręt przebudzi!

(Około 1800 r.)^[1]

↑ Życzenia w samotności. Z „Wierszy różnych“ Niemcewicza, stanowiących część zbioru ogólnego jego „Pism wierszem i prozą“ — wydanie T. Mostowskiego w Warszawie, 1803 (z przedmową Niemcewicza). Niewątpliwie jeden z najudatniejszych wierszy lirycznych tego poety, wyrażający przytem pragnienie odpoczynku po przejściach tak bardzo bujnego i gorącego życia poety-posła-powstańca-jeńca w okresie ostatnich lat pierwszego państwa polskiego i bezpośrednio następnych (1788-1800)(1788-1800).

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Julian Ursyn Niemcewicz.

[1] Życzenia w samotności. Z „Wierszy różnych“ Niemcewicza, stanowiących część zbioru ogólnego jego „Pism wierszem i prozą“ — wydanie T. Mostowskiego w Warszawie, 1803 (z przedmową Niemcewicza). Niewątpliwie jeden z najudatniejszych wierszy lirycznych tego poety, wyrażający przytem pragnienie odpoczynku po przejściach tak bardzo bujnego i gorącego życia poety-posła-powstańca-jeńca w okresie ostatnich lat pierwszego państwa polskiego i bezpośrednio następnych (1788-1800)(1788-1800).

[1]