Śpiew lasu
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Śpiew lasu |
| Pochodzenie | Puk z Pukowej Górki |
| Wydawca | Wydawnictwo Polskie |
| Data wyd. | 1935 |
| Druk | P. Mitręga |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Tłumacz | Józef Birkenmajer |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Choć i w borach i w lasach tyle drzew rozmaitych
zdobi starą angielską krainę, —
między rzeszą tą drzewną niema lepszych napewno
ponad jesion i głóg i dębinę!
O, przemożne to drzewa! Niechaj każdy im śpiewa!
Niechaj dusze otworzą się wgłąb!
Niechaj w ranek śródletni miły śpiew nam uświetni
one drzewa: głóg, jesion i dąb!
Dąb, na glinie tej ziemi żył już laty dawnemi,
nim się zbożny Eneasz narodził;
a gdzie gleby są żyzne, tam miał jesion ojczyznę,
kiedy Brutus z Italji uchodził;
głóg nad łąką torfiastą Nowej Troi znał miasto,
gdzie Londynu założon był zrąb.
Przeto wnosić możecie, jak już dawno na świecie
głóg wyrasta i jesion i dąb!
Wprawdzie cis starodawny, który rośnie wśród grobów,
daje drzewce wyborne do łuku;
zasię drzewo olszyny bywa zdatne na obuw,
a puharki wyrabia się z buku.
Lecz gdy łowy zakończysz i puharek wysączysz,
a obuwie ci spadnie już z nóg,
pośród nędzy, frasunku nie poskąpi ratunku
ani dąb ani jesion ni głóg!
Wiąz nie lubi człowieka, więc się czai i czeka,
i choć wichry przycichną szalone,
on ku ziemi się nagnie, w łeb gałęzią cię smagnie,
zamiast dawać ci schron i osłonę!
Lecz czyś smutny, czy rzeźwy, czy od piwa nietrzeźwy,
skoroś zasnął, zwinąwszy się w kłąb,
śpij spokojnie i błogo i nie przejmuj się trwogą,
gdy cię strzeże głóg, jesion i dąb!
O, zachowaj nasz sekret!... A i księdzu nic nie mów!
Onby grzechem te czary mógł przezwać,
bośmy noc tę spędziły w głębi leśnych eremów,
nowe lato chcąc zakląć, zawezwać!
Oto wieść tę radosną dla zasiewów i bydła
uroczyście zanosim w wasz próg:
że z południa już słońce przyleciało na skrzydłach,
wiodąc jesion, dębinę i głóg!
A więc, zacni waszmoście, głośną chwalbę podnoście!
Dniu śródletni! w rozbrzasku się kąp!
Do ostatnich dni świata niech się z Anglją pobrata
drzew tych trójca: głóg, jesion i dąb!
