Śmierć Joty

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	anonimowy
Tytuł	Śmierć Joty
Pochodzenie	Poezye Alexandra Chodźki
Data wyd.	1833
Druk	Nowa Drukarnia Pompejusza i Spółki
Miejsce wyd.	Poznań
Tłumacz	Claude Fauriel; (z greckiego na francuski); Aleksander Chodźko; (z francuskiego na polski)
Pochodzenie oryginalne	Chants populaires de la Grèce moderne
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cały zbiór;
	Indeks stron

›››

ŚMIERĆ JOTY.

Wódz Kleftów, konający w chwili gdy górale napadnieni przez miliciją Albańską potrzebują jego obecności, dał przedmiot do ułożenia téj kleftyckiej piosenki. Skądinąd jej bohatera i jej ojczyzny nieznamy.

Wstaję, wygląda świt młody
S pod szarego mgły pokrycia,
Biorę wody do umycia,
Do orzeźwienia się wody,

Widzę tuman na jeziorze,
Słyszę szum jaworów w borze,
I szum jodeł po urwiskach,
I jęki Kleftow w łożyskach:

Wstań nasz wodzu, wstań nasz Joty!
Wstań nim poranne mgły spadną!
Słyszym tętęt Turkow roty,
Za chwilę na nas napadną.

„Cóż ci rzec roto kochana?
Dzieci! wasz Joty nie wstanie.
Śmiertelna w piersi méj rana,
Piekąca kula w téj ranie!

Mdło mi, słabo, lecz mię weźcie
Schrońcie w tę grotę porosłą,
Słodkiego wina przynieście,
Wina co w mych górach rosło.

Niech upojony, raz jeszcze
Kleftycką piosnkę zaśpiewam,
Kochaną nótą słuch pieszczę,
Niechaj łzę po łzie wylewam.

O! czemuż teraz nie jestem
Gdzie moje góry ojczyste,
Gdzie pod g'ałązek szelestem
Pasą się owce srébrzyste!“

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: anonimowy i tłumaczy: Aleksander Chodźko, Claude Fauriel.