Les premieres joies d’un coeur fait pour aimer, N’ont pas d’autre langage que les larmes. Salvandy.
Że łzami człowiek światło życia wita,
Łzy mu przez całe towarżyszą życie,
Łzy okazuią słabsze serca bicie,
Gdy piérwsza zorza, dziecieńciu zaświta!
Czy burzą zgięty, kwiat szczęścia okwita,
Czy wiosna nowe, wydaie obficie,
Czyli nas stawił los na szczęścia szczycie,
Czyli w nieszczęścia, koleie nas chwyta;
Ciągle łzy ronić, iest losem człowieka;
Łzy tylko ulgę przynoszą wstrapieniu,
Łzami zrószony żal od nas ucieka;
One czuć daią roskosze w westchnieniu;
I choć iuż oko łzy sączyć przestało,
Łzy, martwe ieszcze, skrapiaią ciało; —
