Ulepiła sobie domek pilna jaskółeczka,
A wróbel — próżniak znany, wlazł do jej gniazdeczka —
I chociaż go jaskółka i nudzi i prosi,
On śmieje się, — lecz z gniazda jej się nie wynosi.
Długo już, długo trwała kłótnia bardzo wielka,
Aż mądrzejsza jaskółka rzecze do wróbelka:
„Siedźże sobie leniuchu! Ja ustąpię tobie —
“I jeszcze lepsze gniazdko wnet ulepię sobie!”
Ej wróblu niepoczciwy, próżniaku ty stary,
Czy nie wiesz, że Bóg dobry wszelkiem złem się krzywdzi
Czy nie wiesz, że Bóg dobry wszelkiem złem się brzydzi
I każdą krzywdę, zawsze pamięta i widzi?!...
.png)
