Traktat pokoju między mocarstwami sprzymierzonemi i skojarzonemi i Niemcami, podpisany w Wersalu dnia 28 czerwca 1919 roku/6
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Traktat pokoju między mocarstwami sprzymierzonemi i skojarzonemi i Niemcami, podpisany w Wersalu dnia 28 czerwca 1919 roku |
| Podtytuł | Część VI. |
| Wydawca | Dz.U. 1920 nr 35 poz. 200 |
| Data wyd. | 1919 |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Powrót do kraju jeńców wojennych oraz cywilnych osób internowanych nastąpi w miarę możności natychmiast po uprawomocnieniu się niniejszego Traktatu, i zostanie przeprowadzony z największą szybkością.
Sprawę powrotu do kraju niemieckich jeńców wojennych i cywilnych osób internowanych, stosownie do warunków ustalonych w artykule 214, zapewni Komisja, złożona z jednej strony z Przedstawicieli Mocarstw sprzymierzonych i stowarzyszonych, z drugiej strony z Przedstawicieli Rządu niemieckiego.
Dla każdego z Mocarstw sprzymierzonych i stowarzyszonych zarządzi szczegóły wykonania powrotu jeńców wojennych do ojczyzny Podkomisja — złożona wyłącznie z przedstawicieli interesowanego Mocarstwa i przedstawicieli Rządu niemieckiego.
Jeńcy wojenni oraz interesowane osoby cywilne zostaną po oddaniu ich w ręce władz niemieckich odesłani staraniem tychże władz bez zwłoki do domów. Ci z pośród nich, których przedwojenne miejsce zamieszkania znajduje się na terytorjach okupowanych przez wojska Mocarstw sprzymierzonych i stowarzyszonych, powinni również być tam odesłani, z zastrzeżeniem zgody i nadzoru wojskowych władz, sprzymierzonych i stowarzyszonych armji okupacyjnych.
Wszystkie koszty, wynikające z tego powrotu do ojczyzny, od chwili wyruszenia w drogę obciążać będą Rząd niemiecki, który będzie zobowiązany zapewnić transport lądem i morzem równie jak personel techniczny, tak jak to uzna za konieczne Komisja przewidziana w artykule 215.
Jeńcy wojenni i cywilne osoby internowane, czy to winni kary, czy to skazani na kary za przekroczenia dyscyplinarne, wrócą do kraju bez względu na to czy odcierpieli karę, oraz bez względu na postępowanie przeciw nim wdrożone.
To postanowienie nie dotyczy jeńców wojennych i cywilnych osób internowanych, karanych za czyny popełnione po 1 maja 1919 r.
Aż do powrotu do kraju podlegają nadal wszyscy jeńcy wojenni i cywilne osoby internowane obowiązującym przepisom, szczególnie co do pracy i dyscypliny.
Jeńcy wojenni i cywilne osoby internowane, winni kary lub skazani na kary za uczynki inne, niż przekroczenie dyscypliny, będą mogli być nadal zatrzymani.
Rząd niemiecki zobowiązuje się przyjąć na swoje terytorjum wszystkie osoby, mogące wrócić do kraju, bez żadnej różnicy. Jeńcy wojenni lub obywatele niemieccy, którzyby sobie nie życzyli powrotu do kraju, będą mogli być wyłączeni od powrotu do kraju; lecz Rządy sprzymierzone i stowarzyszone zastrzegają sobie prawo bądź do odesłania ich do kraju, bądź do odstawienia ich do którego z Państw neutralnych, lub udzielenia im pozwolenia na pobyt na swojem własnem terytorjum.
Rząd niemiecki zobowiązuje się nie przedsiębrać przeciwko tym osobom lub ich rodzinom żadnych zarządzeń wyjątkowych oraz nie stosować wobec nich z tej przyczyny żadnych represji lub prześladowań jakiegokolwiek rodzaju.
Rządy sprzymierzone i stowarzyszone zastrzegają sobie prawo uzależnienia powrotu do kraju jeńców wojennych i obywateli niemieckich, którzy są w ich władzy, od deklaracji i natychmiastowego przez Rząd niemiecki uwolnienia wszystkich jeńców wojennych, będących obywatelami Mocarstw sprzymierzonych i stowarzyszonych, którzyby się znajdowali w Niemczech.
Niemcy zobowiązują się:
1° udzielić wolnego dostępu Komisjom do poszukiwania zaginionych, dostarczyć im wszystkich potrzebnych środków transportowych, dozwolić dostępu do obozów, więzień, szpitali oraz wszystkich innych miejsc, oddać do ich rozporządzenia wszystkie dokumenty prywatne lub publiczne, któreby im mogły dopomóc w ich poszukiwaniach;
2° zarządzić środki przeciwko wszystkim niemieckim urzędnikom lub osobom prywatnym, którzyby ukrywali obecność jakiegokolwiek obywatela Mocarstwa sprzymierzonego lub stowarzyszonego, albo, wiedząc o niej, zaniedbali ją wyjawić.
Niemcy zobowiązują się zwrócić bezzwłocznie po uprawomocnieniu się tego Traktatu wszystkie przedmioty, walory lub dokumenty, należące do obywateli Mocarstw sprzymierzonych i stowarzyszonych, któreby były zatrzymane przez władze niemieckie
Wysokie Układające się Strony oświadczają, że zrzekają się wzajemnej zapłaty sum, należących się za utrzymanie jeńców wojennych na ich terytorjach.
Rządy sprzymierzone i stowarzyszone oraz Rząd niemiecki nakażą szanować i utrzymywać groby żołnierzy i marynarzy, pochowanych na ich terytorjach.
Zobowiązują się uznać każdą Komisję, wyznaczoną przez którykolwiek z Rządów sprzymierzonych i stowarzyszonych do stwierdzenia tożsamości, spisywania, utrzymywania lub wznoszenia odpowiednich pomników na wyżej wymienionych grobach i ułatwiać takiej Komisji wypełnianie jej obowiązków.
Pozatem, z zastrzeżeniem przepisów własnego ustawodawstwa oraz wymogów zdrowia publicznego, zgadzają się udzielać sobie nawzajem wszelkich ułatwień celem zadośćuczynienia żądaniom przeniesienia do kraju szczątków swych żołnierzy oraz marynarzy.
Groby zmarłych w niewoli jeńców wojennych oraz osób cywilnych internowanych, obywateli różnych Państw wojujących, będą odpowiednio utrzymywane, stosownie do warunków, przewidzianych w artykule 225 niniejszego Traktatu.
Rządy sprzymierzone i stowarzyszone z jednej strony, zaś Rząd niemiecki z drugiej strony, zobowiązują się nadto dostarczyć sobie wzajemnie:
1) całkowitego wykazu zmarłych wraz z wszystkiemi objaśnieniami przydatnemi do stwierdzenia ich tożsamości;
2) wszystkich wskazówek, co do liczby i miejsca grobów wszystkich zmarłych, pochowanych bez stwierdzenia tożsamości.
