Strona:Władysław Orkan - Herkules nowożytny.djvu/169

kamienny w obliczu i wydawać rozkazy krótkie, a stanowcze.
 — Zapewne — bąkał niezdecydowanie wikariusz.
 Tak samo nie był zadowolony ksiądz Łopatka z przebiegu bitwy pod Wiedniem.
 — Za dużo strat — oświadczył. — Któż widział na oczach nieprzyjaciela przeprawiać się przez Dunaj. Mogli ich snadnie jak kaczki wystrzelać. Trzeba było obejść z wojskiem daleko na prawo, tam się przeprawić i zajść nieprzyjaciela od tyłu. Aniby noga nie uszła.
 A kiedy czytał wyprawę na Moskwę, mało się z irytacji nie rozciskał.
 — Wódz powinien przewidzieć, nie leźć w matnię.
 Również ostro krytykował taktykę. Napoleona w przeprawie pod Lipskiem.
 — Przegrał przez swoją nieopatrzność, oto co jest — zadecydował przy końcu.
 Tu trzeba zaznaczyć dla ścisłości, że Napoleon mimo udowodnionych mu błędów nic w oczach księdza Łopatki nie stracił. Obniżając go, tensamem obniżyłby siebie. To nie było w jego zamiarze. Gdy krytykował jego błędy, chciał tylko przez to wykazać, jak on w danych wypadkach by postąpił.
 Z dzieł wyczytanych wyniósł wielką korzyść. Zobaczył Napoleona mniej, niż się sądzić zwykło,