Strona:Władysław Abraham - Organizacja Kościoła w Polsce do połowy wieku XII.pdf/41

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.




Rozdział II.

Założenie biskupstw.


1. Biskupstwo poznańskie.


Missyonarzom, którzy z poręki Gerona do Polski przybyli, byli w pracy pomocnymi kapelani Dobrowki, prawdopodobnie duchowni z dyecezyi Ratysbońskiej[1], lecz łączna ich praca w szczuplejszem tylko kole się obracała, jak długo brakło biskupa, wyposażonego pełnią władzy apostolskiego urzędu. Odtąd bowiem dopiero mogły być budowane i poświęcane kościoły w różnych stronach kraju, odtąd praca missyonarska mogła uzyskać szerszą podstawę i być prowadzoną konsekwentnie w myśl z góry obmyślanego planu. Wedle jednozgodnych podań źródłowych, dzieło nawrócenia Polski odbywało się pod patronatem i osłoną władzy książęcej, a reakcya pogańska wtedy dopiero podniosła głowę, gdy władzy tej brakło, mamy więc wszelkie prawo przypuszczać, że

  1. Podania, mającego polegać na jakimś dawnym rękopisie, że Mieszka ochrzcił przybyły z Dobrówką czeski kapłan Bohowid (zob. Friese, Kirchengeschichte des Königreichs Polen. Breslau 1786 str. 59) nie możemy uwzględniać, gdyż nie posiadamy sposobu skontrolowania tej wiadomości. O wartości tego podania zob. Roepell. Gesch. Pol. str. 622.