nie obchodziła. A jednak pomimo tego milczenia mnicha z Korbei przypuścić należy, że w czasie kiedy swe Dzieje kończył, Polska weszła już do rzędu państw chrześciańskich. Widukind opowiada bowiem, że w walce z Wichmannem posiłkował Mieszka teść jego książę czeski Bolesław a więc walka ta miała miejsce już po małżeństwie z Dobrówką. Z małżeństwem tem zaś łączą źródła dziejowe wprawdzie nie współczesne, ale najdawniejsze, chrzest Polski. Zachodzi jednak w źródłach tych niezgodność co do oznaczenia czasu, czy chrzest Mieszka nastąpił przed czy po ślubie z Dobrówką. Współczesny niemal Thietmar podaje[1], że Dobrówka dopiero po ślubie nawróciła Mieszka i skłoniła do przyjęcia chrztu a opowiada przy tem o fortelach jakich w tym celu używała. Nie da się zaprzeczyć, że opowieść nosi na sobie pewną cechę legendy, ale treść główna tego podania zdaje się mieć za tło fakt rzeczywisty o którym za życia Thietmara jeszcze dobrze pamiętano t. j. że chrzest Mieszka nastąpił po jego ślubie i że udział w tym pewien posiadała Dobrówką. Inaczej jest przedstawione następstwo faktów w kronice Galla[2], Dobrówka tak długo nie chce zezwolić na ślub z Mieszkiem, jak długo nie obiecał przyjąć chrztu, a dopiero potem wybiera się do Polski »cum magno sæcularis et ecclesiasticæ religionis apparatu« »necdum tamen thoro sese maritali fœderavit, donec ille paulatim... errori gentilium abnegavit, seque gremio ecclesiæ counivit«. W podaniu tem miałby ślub Mieszka nastąpić dopiero po przyjęciu chrztu, jednakowoż widocznem jest ze słów Galla, że Dobrówka przybyła już przedtem do Polski a później dopiero chrzest Mieszka nastąpił. W tem zgadza się Gallus z Thietmarem, a w obec tego kwestyę ślubu możnaby pozostawić na uboczu
