Strona:Upominek. Książka zbiorowa na cześć Elizy Orzeszkowej (1866-1891).pdf/36

Czy chcecie, byśmy snuli tę nić,
Co nieustannie się rwała?
By dla mar próżnych umrzeć i żyć,
Żadna przyjemność, choć chwała.
Może na szumnych tych haseł lep
Łapać się będą z kolei
Wszczepieni w rodów nieznanych szczep
Ludzie dalekich idei.
Lecz na nas próżno woła wasz głos,
Daremnie do nas kołata,
Bo my, jak pusty na polu kłos,
Bezdzietni schodzim ze świata.

 Częstochowa.Bronisław Grabowski.

24