Niemcy zobowiązują się dostarczać Francji i dowozić do granicy francuskiej koleją lub wodą następujące produkty w ciągu każdego z 3 lat następnych po uprawomocnieniu się niniejszego Traktatu:
Benzolu 35,000 tonn;
Smoły węglowej 50,000 tonn;
Siarczanu amonu 30,000 tonn.
Całość lub część smoły węglowej będzie mogła być stosownie do wyboru Rządu francuskiego zastąpiona przez równoważne ilości produktów destylacji, jakoto olejów lekkich, ciężkich, antracenu, naftaliny lub smoły drzewnej (brai).
Ceną za koks i inne produkty, wymienione w paragrafie 8, będzie cena, płacona przez obywateli, wszystkie warunki pakowania i transportu do granicy francuskiej lub do portów niemieckich będą odpowiadały najkorzystniejszym warunkom, przyznanym w stosunku do tych samych produktów obywatelom niemieckim.
Prawo wyboru, przewidziane przez niniejszy Aneks, będzie wykonywane za pośrednictwem Komisji odszkodowań.
Komisja odszkodowań będzie miała prawo dla wykonania dyspozycji powyższych stanowić we wszystkich sprawach, dotyczących procedury, gatunku oraz ilości dostaw, ilości koksu, który ma być dostarczony zamiast węgla, terminów i sposobów dostawy i zapłaty. Żądania, wraz z potrzebnem wyszczególnieniem, będą komunikowane Niemcom na 120 dni przed datą, wyznaczoną na rozpoczęcie wykonania, oile to będzie dotyczyło dostaw, podlegających wykonaniu od dnia 1 stycznia 1920, i na 30 dni przed tą datą dla dostaw, podlegających wykonaniu pomiędzy datą uprawomocnienia się niniejszego Traktatu oraz 1 stycznia 1920. Do chwili, kiedy Niemcy otrzymają żądania, przewidziane w paragrafie niniejszym, zachowują moc przepisy Protokułu z 25 grudnia 1918 r. (Wykonanie art. VI. Rozejmu z 11 listopada 1918 r.). Żądania, dotyczące substytucji, przewidzianych w paragrafach 7 i 8, będą komunikowane Rządowi niemieckiemu z uprzednim terminem, uznanym przez Komisję za wystarczający. Gdyby Komisja uważała, iż całkowite zaspokojenie żądań mogłoby zaciążyć w nadmierny sposób na przemysłowych potrzebach Niemiec, będzie mogła je odroczyć, lub
