Dołżańskie i t. d. Ale najwyższa siła objawiła się w Poezjach za Kaukazem pisanych. Styl jego dowodzi wykształconego gustu i poczucia artystycznego delikatnych odcieni mowy naszéj. Nieznać, że na krańcach języka polskiego pisać począł; kochanka wszakże poety ma imię Natalja!...[1]
Od saméj poezji przejdźmy do przejawienia się filozoficznych pojęć o poezji w literaturze białoruskiéj. Najważniejszą jaką znam pod tym względem pracą, jest rosprawka P. Ignacego Chrapowickiego wywołana jak się zdaje Rubonem i do jednego z następnych tomów przeznaczona, a którą w rękopisie czytałem. Jest to pierwszy samodzielny filozoficzny pogląd na poezją ludu białoruskiego, pierwsza oznaka zbliżenia się narodu do uznania się w istocie swojéj poezji. Praca ta przedstawia całkowite objęcie ogółu, wniknienie do gruntu i wyprowadzenie na jaśnią poezji pieśni; extrakt głębokich badań i najśmielszych wnioskowań o poezji gminu. Najróżnorodniejsze elementa poezji ludu zbliżone, rozłożone i podprowadzone pod przestronny rzut oka umysłu samodzielnego. Do potęgi myśli, zatrawionéj wielostronném ukształceniem, łączy P. Chrapowicki tę promienność sty-
- ↑ Zbiór poezij T. Lady-Zabłockiego wyjdzie w Petersburgu na początku r. 1845, staraniem Wydawcy Rocznika Literackiego.
