Przejdź do zawartości

Strona:Stefan Blank-Weissberg - Barcie i kłody w Polsce.djvu/48

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

rego górny koniec jest zaostrzony (patrz ryc. 31, 32). Śnioty poleskie, często też dopasowane do zewnętrznego zagłębienia ula, na ogół zwężają się nieco przy obu końcach, ale nigdy nie widziałem, aby były zaostrzone (patrz ryc. 30).


fot. Weissberg
Ryc. 31. Ścięta barć ustawiona jako stojak. Muzeum Kurpiowskie w Nowogrodzie Łomżyńskim.