Strona:Sonety Shakespeare'a 1913.djvu/136

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
CXVI.

W związku dwu duchów nie uznam zawady,
Gdy duchy prawe. Miłość nie miłością,
Jeżeli zmiana skłoni ją do zdrady,
Albo odstępca skusi niestałością.
O nie! Lecz miłość jest pochodnią trwałą,
Patrzy na burzę, niczym niezachwiana;
Wędrownym łodziom świeci gwiazdą stałą;
Wysokość znają, cena gwiazd nieznana.
I błaznem Czasu nie jest miłość prawa;
Choć czas lic róże tnie sierpu kompasem,
Miłości obca chwil i lat obawa,
Po wiekach miłość zwycięży nad czasem.
Jeśli kłam zadam prawdzie, którą wieszczę,
Nigdym nie pisał, nikt nie kochał jeszcze.