9 Nie taj przyjacielowi twemu, gdy się rozgniewasz, byś tego nie żałował, gdy się z nim zjednasz. — March. 21.
10 Rozgniewa się, by mu na nos mucha padła. — Knap. 260; Now. 25; Czel. 550.
11 Rozgniewa się, by mu palec zakrzywił. — Knap. 260; Now. 25; Czel. 550.
12 Tak sie zgniewáł, o mało że ze skóry nie wyskoczył. — Cinć. 36.
Gniewliwy.
1 Gniewliwego hamować, nie pobudzać trzeba. — Knap. 260; Flor. 51; Now. 25; Żup. 18.
2 Gniewliwy jak lew. — Młodź. Kaz. I.
3 U gniewliwego zawsze wre. — Lom. 33.
Gnieździć się.
Zagnieździł się, jak wróbel w strzesze.
Gnoić.
Gdzie gnoją, tam się rodzi.
Gnój.
1 Bez gnoju rola kiep, a przy gnoju daje chleb. — Czyt. niedz. r. I. N. 27.
2 Gdy wywieziesz w pole gnój, to jedź w pole, rznij i krój. — Siark. rkp.
3 Gdzie gnój, tam się nie bój.
Nie wątp o urodzaju.
4 Gdzie gnój, tam ziarno.
5 Gnój nim tylko już wozić. — Knap. 261.
Już niezdatny do czego innego.
6 I z ptaszka gnój nic fraszka.
7 Kto gnój sporzy, mienie mnoży.
Odm. ..., a i z ptaszka gnoju nie fraszka.
8 Ludzie z domu gnój wożą, a my do domu. — Ryś. cnt. 8.
9 Nie wpadnie biedzie w sidło, kto ma gnój i bydło.
10 Przez kupę gnoju, to i widły wyłażą.
11 Zawołany na kupie gnoju. — Ryś. append.
Gnyp.
Szewcki gnyp kraje chléb.
Gnyp = nóż szewcki.
Godność.
1 Do godności nie przydziesz bez trudności. — Flor. 171.
2 Godności cnotą, nie faworami dostawać trzeba, ani sztukami. — Knap. 263.
Godności cnotą nabywać trzeba, nie fawoworami. Now. 25.
3 Godności zabieganie, motylów łapanie. — Knap. 263; Wójc. Przyp. 133; Czel. 364.
4 Godności z urzędami idą za familjami, często nie za personami (nie za dowcipami). — Knap. 263; Czel. 364.
5 Godność cnocie, nie urodzie ma być dana. — Knap. 261; Ern. 1451; Flor. 184; Czel. 364.
Godność cnocie, nie urodzie przynależy. Now. 25.
6 Godność jest obyczajów odmienność.
Dawna przypowieść: godność.... Białob. Post.
7 Godność odmienia każdego, ale nie często w lepszego. — Knap. 262; Wójc. Przyp. 135.|wys=2em}}
..., ale często nie w lepszego. Flor. 71.
8 Godność przy ubóstwie nie ma poważenia. — Knap. 262.
Godność przy ubóstwie gaśnie. Żegl. I. 50 i 99.
9 Godność wynurzy, co się w kim burzy. — Knap. 263; Czel. 364.
Godność wynurzy, co się w sercu burzy. Trotz, p. w. Burza.
10 Godność (urząd) zalecenie małe, a cnota całe. — Knap. 263.
Godność i urząd zalecenie.... Czel. 23.
11 Im większa godność, tym większa odpowiedzialność.
12 Za godnością łaska pańska. — Ryś. cnt. 18.
Godny.
1 Ani złamanego szeląga nie godzien. — Lom. 5.
2 Czego kto godzien, tego mu życzyć. — Lom. 8.
3 Im kto godniejszy, tym ma być pokorniejszy. — Knap. 81 Ern. 1179; Flor. 143; Mon. Ench. 193; Gr. Lat. 415; Mon. Gr. 387.
4 Kto godny, ten nie głodny.
5 Nie godny mydła za nim wozić. — Pot. Arg.
6 Nie godzieneś mu i trzewików zzuć. — Knap. 596.
7 Nie godzien jego butów nosić. — Białob. Post.
8 Nie godzien rozwięzać rzemyka u trzewika jego. — Rej. Post; Białob. Post.
Niegodny, iżby u trzewika rzemyk rozwiązał. Przew. Nie godzien mu i rzemyka u butów rozwięzać. Wuj. Post.
9 Wody mu na ręce podać nie godzien. — Dykc. I. 228.
Gody.
1 Dziś gody, jutro głody. — Haur. Sk.
2 Gody i gody, a potym głody.
3 Jednemu gody, drugiemu głody. — Knap. 314; Hor. 134.
Jednemu gody, a drugiemu głody. Trotz, p. w. Gody.
4 Na gody niema niepogody.
5 Nie śpiewaj, aże z gód pojedziesz. — Ryś. cnt. 11; Czel. 264; Żup. 14.|wys=2em}}
Nie ciesz się zawczasu; nie mów hop!...
6 Raz gody, drugi raz głody. — Knap. 392; Gem. I. 121; Żegl. I. 136; Trotz. p. w. Gody; Mon. Gr. 417; Now. 85; Czel. 59.
7 Trudno z gód na gody. — Ryś. cnt. 15; Czel. 18.
8 Trudno z jedną macierzyną na dwoje gody. — Ryś. cnt. 15; Czel. 18.
Chciałbyś na dwoje gody. Rej. Post. Jednemu trudno, jak powiadają, na dwoje gody. Stryj. Kron.
Ob. p. w. Brzuch, N. 46.
