filozofów, zdradzają często, niestety, zupełną nieznajomość rzeczy przez zestawianie go np. z takim Mendelsohnem lub Majmonidesem, przeciw którym zresztą nic nie mam do powiedzenia prócz tego, że nie byli wielkimi filozofami. Jednem słowem Salomon Mjamon jest — mojem zdaniem — genjuszem zapoznanym, i wykład jego filozofji ma jeszcze i z tego względu ogromne znaczenie. Niezmiernie ciekawem jest też życie tego filozofa. Trudno chyba sobie wyobrazić gorsze, cięższe warunki, niż te, w jakich żył Majmon, a przecież zdolności jego nietylko nie zmarniały, lecz rozwinęły się do tego stopnia, że zaprowadziły go na najwyższe szczyty poznania. Filozof nasz sam życie swoje szczegółowo opisał i śmiało rzec można, że ta jego autobiografja przedstawia jeden z najciekawszych dokumentów, jakie kiedykolwiek istniały. Rozumie się, że sama biografja nie może jeszcze dać dokładnego zupełnie wyobrażenia o osobistości Majmona, ponieważ dopiero zgłębienie jego filozofji może nam pokazać, do jakiej doskonałości doszedł on w warunkach najbardziej dla siebie nieprzyjaznych. W ten sposób autobiografja naszego filozofa i jego dzieła naukowe wzajemnie się uzupełniają. Ramy niniejszego szkicu nie pozwalają mi szczegółowo tutaj zastanawiać się nad życiem Majmona, jego poglądami i ich wartością naukową; wszystko to jednak
