nazwę góry Lwiej, a później, Góry Szczepana. Żydzi na Krakowskiem nie podlegali jurysdykcji miasta, i mnożyli się pod opieką starosty, podwojewodziego, wojewody, senatu, stanów Rzeczypospolitej i króla Jegomości, ku wielkiemu swojemu, a nader małemu miasta pożytkowi, o czemby dobrze napisana historja Lwowa nie jedno opowiedzieć mogła. Na wschód, przedmieście krakowskie nie sięgało po za góry, na zachód i na północ atoli rozciągało się daleko. Obejmowało ono starszą osadę lwowską, obecnie już prawie przedhistoryczną, ku południowemu zachodowi zaś sięgało do linji, zakreślonej obecnie ulicą Kaźmierzowską. Liczyło osad, t. j. domków, realności, ogrodów, folwarków i t. p. co nie miara. Jurysdykcyi miejskiej podległych było około 200, starościńskich zaś, t. j. wyjętych z pod prawa magdeburskiego, mogło być drugie tyle. Tu znajdował się przed samą krakowską bramą kościoł P. Marji Śnieżnej, kościół św. Jana, dalej św. Marcina, pod górą klasztor i kościoł PP. Benedyktynek, kościoł św. Stanisława (obecnie „sztockhaus“), kościoł znalezienia św. Krzyża (obecnie dom l. 29 ulica Janowska), kościół św. Wojciecha (obecnie prochownia pod Wysokim Zamkiem) — trzy ormiańskie kościoły: św. Krzyża, św. Anny i św. Jakóba — i całe mnóstwo cerkwi ruskich: św. Teodor, św. Onufry z monasterem czerńców, św. Mikołaj, Błahowiszczennyje (naprzeciw Brygidek). Dzisiejsza Żółkiewska ulica i przyległe jej grunta zwały się wówczas Tarnawką, stała na nich cerkiew św. Barbary, św. Piątnicy, i obok tej ostatniej, klasztor czernic. Większem nierównie co do obszaru i zaludnienia było przedmieście Halickie, które obejmowało dzisiejsze części I, II i IV. Spotykamy tu ulice: Gliniańską (dzisiejszą Łyczakowską, ale wiodącą w dalszej swojej części ku Glinianom), Garncarską (dziś Ha-
