I owszem, dla tego téż w Anglii podobne krzyżowanie się dróg bitych z koleją żelazną, tylko wyjątkowo jest dozwolone. Wszystkie publiczne gościńce mogą tam być przeprowadzanymi za pomocą mostów, zbudowanych nad lub pod koleją. Zwiększa to wprawdzie koszta budowy dróg żeleznych, ale bezpieczeństwo zapewnia. W innych krajach dozwalają się takie krzyżowania, ale pod warunkiem dobrego zamknięcia i pilnego dozoru. Na każdém przecięciu się drogi zwyczajnéj z koleją żelazną, stawia się dróżnika, który przed nadejściem pociągu, przejście odpowiednią baryerą zamyka.
Bary ery takie są albo zwyczajnymi szlabanami, albo kołowrotami, lub téż zamknięciami zasuwanemi. Aby administracya drogi żelaznéj, nie była zmuszoną trzymać wielkiéj liczby dróżników, i znacznych wydatków ponosić na ich utrzymanie: używa się częstokroć mechanicznych przyrządów, za pomocą których jeden dróżnik ze swojego stanowiska, może nawet w znacznéj odległości, rzeczone baryery otwierać albo zamykać. W tym ostatnim razie, bary erę stanowi szlaban z przeciwciężarem, mogący się sam podnosić i w poziomym kierunku utrzymać. Z odległości częstokroć 1000 do 1200 łokci, w jakiéj się dróżnik od takiego szlabanu znajduje, może takowy otwierać albo zamykać, a to za pomocą drutu przeprowadzonego po słupkach opatrzonych krążkami i związanego z szlabanem, przez samo pociągnięcie lub popuszczenie rzeczonego drutu. Oprócz tego, na każdém przejściu w pewnéj odległości od drogi żelaznéj, wkopane są słupy, które wskazują odległość od zamkniętéj ba-
Strona:Przewodnik praktyczny dla użytku maszynistów (Pietraszek, 1873).pdf/465
Ta strona została przepisana.
– 419 –
170. Czy nie powiększa się niebezpieczeństwo ruchu na kolejach żelaznych, skutkiem krzyżowania się z niemi dróg bitych i innych komunikacyi krajowych?
