jakie takie pojęcie, uciekać się zwykło wtedy do zegarka i porównania czasu z liczbą obrotów przez koła pociągowe odbytych. (Vide str. 312),
Na dobrze urządzonych kolejach żelaznych, znajdują się zwykle wzdłuż całéj linii drogoskazy, które ustawione będąc między sobą w równych odległościach, oznaczają drobne podziały przestrzeni między stacyami. Licząc tylko uważnie owe drogoskazy, może zawsze maszynista dokładnie wymierzyć przebytą drogę. Ażeby zaś owe drogoskazy mogły być widzialnemi i w nocy, powinny być na maszynie w taki sposób pozawieszane latarnie, ażeby dobre na nie rzucały światło.
W braku drogoskazów, maszynista winien się orientować co do odległości, w jakiéj się od stacyi znajduje, podług rozmaitych przedmiotów napotykanych przy drodze, jako to: drzew, budynków it. p., około których przez długi czas jeżdżąc, niepodobna aby ich nie miał w pamięci.
Przypadki w których należy jechać z umiarkowaną prędkością i szczególną ostrożnością, są następujące:
1. Jeżeli maszynista spostrzegłszy na drodze: ludzi, zwierzęta lub wozy, daje świstawką parową sygnały, a przeszkody te nie usuwają się na bok.
2. Kiedy się swoim pociągiem, drugiemu pociągowi towarzyszy, należy tak chyżość miarkować, aby zawsze między temi dwoma pociągami, znajdowała się odległość przynajmniéj na 500 sążni.
Należy się również stosować do szybkości pociągu idącego naprzód i porozumiewać ustawicznie z jego maszynistą, za pomocą, właściwych umówionych, sygnałów.
