W skutek osiągnięcia tak niespodziewanych wypadków lokomotywą Rakieta, powierzono Stephensonowi budowę wszystkich lokomotyw dla drogi Liverpoolsko-Manczesterskiej. Stephenson, swym twórczym duchem robił jedno ulepszenie za drugiem, tak, że prawie wszystkie części mechanizmu które dzisiaj u lokomotywy widzimy, on stworzył i wykształcił. Przy jednej ze swoich maszyn „Northumbrian”, Stephenson próbował odchodzącą parę pod ruszt ogniska wprowadzić, aby spalenie się materyału, dokładniejszém uczynić. W r. 1830 W. Losh wynalazł jeszcze dziś używane koła z płaskiemi szprychami z kutego żelaza. W tym samym roku Ch. B. Vignoles i J. Erikson w Anglii, zbudowali lokomotywę do jazdy po spadkach, na których pomiędzy zwykłemi szynami drogi, w środku umieszczona była trzecia szyna, po któréj płaskim i równym grzbiecie, trzeć się miało koło obracane przez maszynę, stósownie do potrzeby, a to za pomocą drążka, którym maszynista mniéj lub więcéj napiérając, zwiększał tym sposobem tarcie i ułatwiał wyjście maszyny pod górę.
W roku 1833 R. Stephenson ulepszył lokomotywy w ten sposób, iż cztero-kołowym dodał jeszcze trzecią parę kół, przezco osiągnął dogodniejsze rozłożenie ciężaru na szyny, a tém sa-
