Strona:Poezye cz. 2 (Antoni Lange).djvu/231

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Bo ja wiem rzeczy, które tak zazdrośnie
Kocham, że tylko wtedy je wygłoszę —
Kiedy na ziemi w niespodzianej wiośnie
Jeden błysk szczęścia u Boga wyproszę!

A gdy nie przyjdzie ta szczęścia godzina,
Siły mi na nie zbraknie i wyrazów —
I będę jako nikczemna gadzina,
Co nie spełniła wyrocznych rozkazów.