Ta strona została przepisana.
KOBIETY
POEMA.
PIEŚŃ PIÉRWSZA.
Już z ludzkości pociechą zgasły ognie wojny,
A pokój rospościera wdzięczne panowanie,
Już może bez przeszkody poeta spokojny,
Wielbić przed światem cnotę, wdzięki i kochanie.
Gdy na ślepéj Fortuny toczącém się kole
Jedne państwa spadają, a drugie się wznoszą,
Na milszy sercu przedmiot zapatrzyć się wolę,
Wolę się nad człowieka unosić roskoszą.
