Strona:Piesni polskie i ruskie ludu galicyjskiego.djvu/046

rozpustniejszéj wesołości. W dołączonym zbiorze muzyki pierwotna melodya kołomyjki znajduje się pod znakiem D b. Д. 1. modyfikacye zaś pod znakiem E. 223. aż do 234.
 Tyle na owo piérwsze zapytanie, dla czego, wyjąwszy krakowiaki, daleko mniéj w tym zbiorze jest pieśni polskich, iak ruskich. Przystąpmy teraz do drugiego pytania, to iest: dla czego pieśni polskie i ruskie razem i pomieszane wydałem, a tak zbiór niniejszy i dla Polaków i dla Rusinów niby mniéj przydatnym uczyniłem.
 Nie przeczę ja temu, żeby było lepiéj, gdybyśmy mieli osobny dokładny zbiór pieśni polskich, a osobny ruskich; lecz w takim razie trzebaby zbierać te pieśni po całéj Polszcze i po całéj Rusi. Uskutecznić jedno lub drugie zdaje mi się przy teraźniejszych politycznych stosunkach być rzeczą niepodobną dla jednego człowieka. Częściowo tylko do podobnych zbiorów przyjść możemy. Ja sobie przedsięwziąłem zebrać i wydać pieśni ludu galicyjskiego; że zaś Galicya zamieszkała jest przez lud polski i ruski, zebrałem więc i wydaję pieśni polskie i ruskie. Żem je razem wydał, uczyniłem to z téj przyczyny, iż zbiór tak jednych jak drugich osobno wydany byłby za nadto szczupły. Pomieszałem je, gdyż i w Galicyi lud polski i ruski pomieszany mieszka. Ostro je rozdzielić nie zdawało mi się być rzeczą potrzebną, gdy i owszem jedne obok drugich położone w swoich charakterach lepiéj się odbijają. Nie sądzę ja, żebym przez to zbiór niniejszy i dla Polaków i dla Rusinów mniéj przydatnym uczynił; myślę owszem, że się tém samém staje i dla jednych i dla drugich więcéj użytecznym. Każdy Rusin zrozumié pieśni polskie, a i Polak zrozumié ruskie, jeżeli tylko zechce, i jakiegokolwiek do tego przyłoży