Strona:PL Zola - Podbój Plassans.djvu/254

stwo Trouche znikli i doleciał stłumiony odgłos ostrożnie zamykanego okna.
 — Matko — rzekł ksiądz — dobrze zrobisz, wracając na górę, bo dziś jest dość chłodno, obawiam się, byś nie przeziębła.
 Pani Faujas natychmiast wstała i, pożegnawszy obecnych, odeszła, Marta zaś zapytała księdza ze szczerą życzliwością:
 — Czy siostrze pańskiej jest gorzej?... Już dawno jej nie widziałam, przeszło tydzień...
 — Właściwie nie jest chora, lecz potrzebuje zupełnego wypoczynku — odrzekł chłodno.
 Marta wszakże, przez wrodzoną dobroć, dopytywała się w dalszym ciągu:
 — Ona zbyt mało używa świeżego powietrza, za mało wychodzi. A przecież jesień mamy piękną nawet wieczorami bywa ciepło. Dla czego pan jej nie mówi, by używała przechadzki w naszym ogrodzie?... Jeszcze w nim nie była a chyba pan dobrze wie, iż ogród nasz jest na pańskie usługi.
 Odpowiedział coś niewyraźnie, niby dziękując a Mouret, widząc jego zakłopotanie i niezadowolenie, postanowił się zabawić tem i rzekł z większą jeszcze uprzejmością, niż Marta:
 — Właśnie dziś rano mówiłem do żony, iż się dziwię, że pańska siostra nie korzysta z naszego ogrodu. Mogłaby tu spędzać popołudniowe godziny, szyjąc i grzejąc się na słońcu. Dla czegoż żyje w takiem zamknięciu?... Możnaby my-