naszego uczucia; jest to protest przeciwko otaczającej ich atmosferze wzajemnej nienawiści walczących między sobą rodów, protest, noszący w sobie zarodek przyszłej niechybnej klęski — a taki protest wolno nam nazwać tragiczną, nie moralną winą.
Po drugie wiem również dobrze, że jest sporo takich tragedji, do których pojęcie winy, chociaż tylko tragicznej, wcale nie da się zastosować; ale właśnie chęć zastosowania swych rozumowań do wszystkich utworów poetyckich, noszących nazwę tragedji, spowodowało to, że ta nazwa została zupełnie nieuchwytna. Ja w tym krótkim zarysie, unikając jałowych sporów, będę uwzględniał tylko te tragedje, które ja nazywam tragedjami tragicznemi; tragicznemi zaś nazywam te, których treść jest skupiona dokoła dwóch następujących ośrodków elipsy tragicznej akcji: winy i kary w ich estetycznem, nie zaś koniecznie moralnem znaczeniu.
A teraz idźmy dalej. Przedewszystkiem nasuwa się nam pytanie: czy
Strona:PL Zieliński Elementy dramatyzmu.pdf/20
Ta strona została uwierzytelniona.
