Strona:PL X de Montépin Tragedje Paryża tom 3.djvu/59

potrzebować nie będzie i pozwoliła mi udać się na spoczynek, co też bezzwłocznie uczyniłam.
 — Jak wyglądała baronowa podczas tego twego krótkiego z nią się widzenia?
 — Wydała mi się bardzo wzruszoną i bardzo smutną. Widząc ją bladą, z zaczerwienionemi oczyma, ośmieliłam się zapytać czy nie jest chorą? Odpowiedziała mi że cierpi na silny ból głowy ale że to przeminie.
 — Pani Worms dużo gości przyjmowała u siebie? pytał dalej sędzia.
 — Tak, panie, przeważnie mężczyzn. Nudziło to i utrudzało panią, ale co było począć? pan baron z całym prawie Paryżem miał znajomości.
 — Między tą liczbą odwiedzających było zapewne kilka osób zostających w bardziej zażyłych stosunkach z panem i z panią baronową?
 — Tak, dwóch łub trzech, lecz nadewszystko...
 — Któż taki?
 — Wicehrabia Gilbert de Presles.
 — Młody człowiek?
 — Tak, młody piękny chłopiec, bardzo elegancki.
 — Często tu bywał?
 — Prawie codziennie.
 — A wczoraj?
 — Był pomiędzy trzecią a piątą godziną. Pan baron nadzwyczaj uprzejmie przyjmował wicehrabiego, a skoro wróciwszy z giełdy zastał go w pałacu, zatrzymał go na obiad.
 — Wiadomy ci jest adres mieszkania pana de Presles?