Ta strona została przepisana.
4. Biją dzwony, trąby grają,
huczą gromy, wicher rwie.
Chwalbę Twoję dziś śpiewają,
Zmartwychwstały Boży Lwie!
XVIII. 1. Ranną rosą rzeźwisz kwiaty,
orzeźwionym dajesz woń.
K’Tobie nędzarz i bogaty
w modłach wznosi dłoń.
2. Upodlone dźwigasz z chaty,
równasz możne w jeden huf.
Uskrzydlone Twoje swaty
zsyłasz w sile słów.
3. Lecą oto ponad chaty,
ponad dzwony, ponad gród;
ranną rosą krzepią kwiaty,
rosę piją z wód.
4. Ponad wody idą rzeszą,
Ciebie chwalą w pieśni słów.
K’Tobie w jednym hufie spieszą:
błogosławisz huf.
XIX. 1. Nie potom przed Twe zszedł gromnice,
bym mą nieprawość gadał.
Byś mię wyznawcę wyspowiadał
z mej duszy tajemnice.
2. Na wrogów mych nie będę biadał,
nie będę ścigał winnych.
