Strona:PL Wrzesień - Lord Byron.djvu/44

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

geniuszu, drażniąc anglików nowem lekceważeniem bohaterów narodowych (Wellingtona); wreszcie Melodye hebrajskie, szereg pieśni lirycznych na tle wersetów Starego Testamentu; są tu między innemi piękne parafrazy psalmów Dawidowych «Nad rzekami Babilonu» Zaznaczyć jeszcze należy szereg wierszy które, w edycyach ogólnych dziel Byrona noszą nazwę Domestic pieces (urywki rodzinne) pełne wzruszającego przebaczenia liryki, adresowane do żony, dalej wiersze do siostry i do córki.
Pożegnanie Anglii było dla Byrona bardzo szczęśliwym wypadkiem. Milczeniem odpowiedział na bezecne plotki społeczeństwa, ale gorycz jaką miał w duszy sprawiła, że zmężniał duchowo, dojrzał w geniuszu swoim — i że wreszcie pod wpływem znajomości z drugim wielkim poetą angielskim, Shelleyem, również wygnańcem, typ Czajld-Harolda zmienił się w daleko wyższe i głębsze postaci, jak Manfred, Kain, Sardanapal; z drugiej strony oburzenie poety przeciw ludziom, zamiast szaty melancholii przybiera maskę szyderczego śmiechu,