Strona:PL Stefan Żeromski - Popioły 02.djvu/190

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

— Air: «Dans un bois solitaire et sombre..«
— Aha, już wiem!... Zaczęła śpiewać:

Auprès d’une fèconde source,
D’ois coulent cent petits ruisseaux
L’Amour fatiguè de sa course
Dormoit sur un lit de roseaux...

Stary pan nie mógł udźwignąć powiek, ani rozerwać uśmiechu, leżącego na ustach. Nie chciał może spłoszyć chwili głębokiego, śpiewnego szczęścia, co napełniało po brzegi zaciszne pokoje wiejskiego domu...