Gromem na głowę spada świętokradcy
I starość jeszcze uczy się mądrości:
Przytoczyłem te różne przekłady zwięzłych słów oryginału, ze względu na ideową ich doniosłość w ocenie wielkiego arcydzieła tragicznego. Według Stanisława Schneidera „w tem się ukrywa głęboki i symboliczny pomysł tragedyi, że kiedy ginie przez samobójstwo para niepołączonych na ziemi kochanków — rozum i wola, — niższy duchowo człowiek (tj. Kreon) zostaje przy życiu i ostatecznie spełnia od biedy niewykonane przez tę parę zadanie“. Dodać jednak trzeba, iż zadanie to — pogrzebanie Polinika — spełnia Kreon dopiero ze strachu, pod naciskiem woli bogów, objawionej przez wieszczka. Czy zdruzgotany nieszczęściami będzie mógł nadal mądrze sądzić narodem? Wszak końcowe wyznanie Kreona wykazuje zupełną, całkowitą bezradność.
