Strona:PL Siostra panny Ludington.pdf/8

 Rodzina Ludingtonów osiedliła się oddawna w wiosce Hilton, położonej wśród gór w stanie Massachusetts. Nie będąc bogatymi, należeli do najzamożniejszych ludzi w okolicy, posiadali największy dom w wiosce i cieszyli się ogólnem poważaniem. Wesoło i swobodnie spędziwszy lata dziecinne, panna Ludington wyrosła na najładniejszą pannę we wsi. Dzięki swej ujmującej powierzchowności, oraz stanowisku rodziców, stała się wkrótce bożyszczem wszystkich młodzieńców, przedmiotem zazdrości swych rówieśnic i duszą życia towarzyskiego w Hilton.
 W dwudziestym roku życia, Ida zachorowała tak ciężko, że przez czas długi była między życiem a śmiercią. Mówiąc innemi słowy: piękna panna umarła, a zamiast niej z łoża boleści podniosła się smutna, zwiędnięta kobieta.
 Spustoszenia przez chorobę uczynione, nie zostawiły ani śladu z jej piękności. Włosy wypadły podczas choroby; usta tak przedtem świeże, ponętne i purpurowe, stały się teraz zaciśnięte i bezkrwiste; tysiące blizn, szram i zmarszczek zeszpeciło przejrzystą cerę do tego stopnia, że z początku nawet dawni znajomi poznać jej nie mogli.
 Każda kobieta, na schyłku młodości stanąwszy, przykrego doznaje uczucia; w większości wypadków jednak proces ten, odbywając się powoli i stopniowo, przytępia, uśmierza jej żal, który zazwyczaj objawia się tylko w postaci nieokreślonego jakiegoś niezadowolenia.
 Panna Ludington zaś z przerażającą szybkością padła ofiarą podobnego przeistoczenia.
 Zazwyczaj wdzięki młodości zacierają się stopniowo pod wpływem trosk i zawodów życiowych. Ona zaś utraciła je nagle, nie posiadłszy natomiast nic, coby jej osłodę przynieść mogło.
 Jedyną jej pociechę podczas bardzo długo trwające rekonwalescencyi stanowiła miniatura na kości słoniowej malowana, a przedstawiająca jej podobiznę z osiemnastego ro-