staniesz? — Przecież przyjaciele twoi starać się o nie będą! — Więc starać się o nie będą, jeżeli do Tessalii pójdziesz, a jeśli do Hadesu, już starać się nie będą? Myśleć B. przynajmniej wypada, że będą, jeżeli jakąkolwiek wartość mają ci, którzy twoimi przyjaciółmi się mienią. Więc zostań posłusznym, Sokratesie, nam, twoim żywicielom, i nie ceń wyżej dzieci ani życia ani innego niczego nad sprawiedliwość, abyś do Hadesu przyszedłszy, mógł się bronić tem wszystkiem przed władcami tam panującymi — bo ani tutaj postępowanie tamto nie zdaje się dla ciebie dobrem i sprawiedliwem i bogobojnem, ani dla żadnego z twoich przyjaciół, i kiedy tam przyjdziesz, dobrem nie będzie! A teraz, jeżeli umierasz, to umierasz pokrzywdzony C. nie przez nas, prawa, ale przez ludzi. Jeżeli zaś ujdziesz stąd, niesprawiedliwością i złością odpłaciwszy się tak sromotnie przez złamanie ugody i układów z nami i przez dopuszczenie się niegodziwości na tych, którymby się to najmniej należało — bo na sobie samym i na przyjaciołach i na ojczyźnie i na nas — my gniewać się na ciebie będziemy za życia, a tam nie przyjmą cię łaskawie bracia nasi, prawa w Hadesie rządzące, wiedząc, żeś się targnął na zniweczenie nas także, o ile to w twojej było mocy. D.
Niechaj cię zatem nie namówi Kryton, byś uczynił raczej to, co on radzi, niż to, co my radzimy!« — Takie słowa, kochany mój Krytonie, zda mi się słyszeć — wiedz to dobrze — podobnie jak korybantom[1] szalejącym zdaje się, że słyszą flety, i we mnie słów tych odgłos brzmi i sprawia, że czego innego słuchać nie mogę. Bądź zatem przekonany, że co do zdania mego teraźniejszego przynajmniej,
- ↑ Tak nazywali się kapłani Frygijskiej bogini Kybele, której uroczystości obchodzono wśród szalonych tańców i muzyki najhałaśliwszej. Oszołomionym długo jeszcze potem muzyka ta w uszach dźwięczała.
