Strona:PL Pisma Henryka Sienkiewicza t. 1.djvu/152

X.

 O szóstéj rano następnego dnia byłem u kopców, gdzie Selim czekał już na mnie. Jadąc tam, dałem sobie uroczyste słowo, że będę spokojny.
 — Co mi chciałeś powiedzić? — spytał Selim.
 — Chciałem ci powiedzieć, że wiem wszystko. Kochasz Hanię, a ona ciebie. Mirzo! postąpiłeś sobie niegodnie usidlając serce Hani. To ci przedewszystkiém chciałem powiedzieć.
 Selim pobladł, ale wzburzyło się w nim wszystko. Najechał na mnie tak, że konie nasze prawie wsparły się o siebie i spytał:
 — Dlaczego? dlaczego? Rachuj się ze słowami.
 — Popiérwsze dlatego, żeś ty muzułmanin a ona chrześcianka: nie możesz się z nią żenić.
 — Zmienię religią.
 — Ojciec ci nie pozwoli.
 — O! on pozwoli, a wreszcie.....
 — Wreszcie są i inne przeszkody. Choćbyś zmienił religią, ani ja, ani mój ojciec, nie damy ci Hani nigdy i przenigdy! Rozumiesz?
 Mirza pochylił się ku mnie z siodła i odparł, kładąc przycisk na każdą zgłoskę: