dzajami, dały się oddzielić grupy: mańjakalnodepresyjna i epileptyczna, w dalszym ciągu przedstarcza i hipochondryczno-nihilistyczna, do których dołączają się obecnie odmiany histeryczna i degeneracyjna. Prócz tego udowodniliśmy, iż typowe katatoniczne objawy lub stany występują w zupełnie młodym wieku. Z pośród ogłoszonej przezemnie kazuistyki t. zw. „form wczesnych“ wyróżnia się jedyny w swoim rodzaju przypadek, dotyczący pacjenta, obecnie całkiem zidjociałego, o którym mamy sprawozdanie, znakomicie zaobserwowane od najwcześniejszych lat życia. Udowodniliśmy także, iż zespół objawów katatonicznych występuje często dopiero w okresie przekwitania i przedstarczym[1], podczas gdy zakomunikowany w monografji niniejszej przypadek przekonywa, iż analogiczne, typowe zupełnie, stany pojawiać się mogą po raz pierwszy nawet w podeszłym i starczym wieku.
Nie bacząc na to, że okresy życiowe, w których cierpienie występuje, bywają zupełnie różne, pomimo całej obfitości poszczególnych objawów klinicznych w początkach choroby, koniec zawsze jest ten sam, mianowicie demencja. A że pierwiastki zasadnicze odpowiadają sobie stale, przy-
- ↑ Spaetpsychosen katatoner Art. Eine klinische Studie. Berlin 1913.
