nicy tej można wnioskować o ilości powietrza przechodzącego przez aparat w ciągu jednostki czasu. W tym celu trzeba tylko kalibrować flowmetr przy pomocy zegara gazowego, albo aspiratora.
Rys. 8.
Komora do badań trucizn bojowych według Fries’a i West’a. A — komora, B — generator, C — przyrządy do suszenia powietrza, D — flowmetry do określania ilości wdmuchanego i wyciągniętego powietrza, E — rurka do brania próbek.
Stosownie do powyższego, komora gazowa posiada następujące części składowe:
1. przyrządy do oczyszczania powietrza z kurzu (specjalne filtry z odpowiedniego materjału — z merli albo muślinu, albo odpylacze glicerynowe).
2. Liczniki do określania ilości powietrza przechodzącego przez komorę, zwykle duże zegary gazowe. W małych aparatach wystarczają flowmetry.
3. Przyrządy do pochłaniania CO2 i suszenia powietrza. W określeniu przemiany materji wystarcza określenie zawartości CO2 i H2O w pewnej części powietrza, według sposobu omówionego wyżej (rozgałęzienie prądu); w badaniach toksykologicznych ten zabieg nie jest dostateczny, ponieważ wilgotne powietrze wywołać może rozkład niektórych trucizn (np. fosgenu) zanim one przenikną do płuc zwierzęcia. Dlatego należy
