Strona:PL Lindeman-Toksykologja chemicznych środków bojowych.djvu/079

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.
— 73 —

laryzacji światła na lewo, nie są w stanie rozłożyć ich optycznych antypodów i są również bezwzględnie bierne wobec obcych aminokwasów, nie powstających w ustroju.
Odczyny alkylowania i odszczepiania alkylów, przyłączenia rodników kwasowych, a przeważnie acetylu (CH3CO’) i uraminu NH2CO’, jak również polymeryzacja i wewnętrzne zmiany budowy cząsteczki nie są rozpowszechnione i występują tylko w pewnych wyjątkowych warunkach. Tak np. mamy wyraźne metylowanie w zatruciu związkami selenu lub teluru wydzielanemi w stanie dwumetyloselenu Se(CH3)2 i dwumetyloteluza Te(CH3)2; jak również wydzielenie kwasu sulfanilowego w stanie kwasu sulfanilowo-karbaminowego
SO2OHC6H5NH2 + HO.CONH2 = SO2OHC6H4CONH2 + H2O.
Rozkład na kilka mniejszych cząsteczek jest zwykłem zjawiskiem spowodowanem działaniem zymaz, i dla losów trucizn w organizmie jest on dość obojętny.

§ 51. Wnioski ogólne.

Na podstawie wszystkich omówionych szczegółów możemy wnioskować, że losy trucizn w organizmie mogą układać się w sposób następujący:
1. trucizny mogą podlegać zupełnemu zniszczeniu, przetwarzając się bądźto w końcowe przetworzy przemiany materii CO2, H2O, NH3 i t. d., bądź też w inne obojętne związki.
2. Mogą przez połączenie z pewnemi przetworami przemiany materii stać się zupełnie nieczynnemi. Niemniej zupełna utrata czynności nastąpić może skutkiem częściowego utlenienia. Zjawiska tego rodzaju nazywamy samoodtruciem organizmu.
3. Mogą one pozostać całkowicie lub częściowo nietknięte przez odczyny chemiczne organizmu i odgrywać rolę katalizatorów zazwyczaj ujemnych dla całego szeregu odczynów wewnątrz-komórkowych.
Istotę tak zwanej korelacji chemicznej organizmu stanowi zdolność do walki z trucizną w drodze odpowiedniego przystosowania się do warunków niezwykłych.
Niezależnie jednakże od korelacji chemicznej wszelkie niezmienione obce substancje, bądź zmienione w swoich właściwościach i już nieszkodliwe dla organizmu, bądź też przetwory ich rozkładu, zazwyczaj po pewnym czasie zostają wyrzucone ze krwi wraz z wydzielinami ustroju.
Proces wydzielania trucizn stanowi treść następnego rozdziału.