Strona:PL Lindeman-Toksykologja chemicznych środków bojowych.djvu/015

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.
— 9 —

ze zmianami składu, płyn występujący z naczyń przy zapaleniu z transsudatu — przesięku, staje się ekssudatem — wysiękiem zapalnym.
Stosownie do stopnia uszkodzenia ścianki naczyniowej, względnie składu płynu nasiękowego, rozróżniamy następujące rodzaje wysięku.
1. Wysięk surowiczny — podobny do limfy, zawierający wszakże nieco większą ilość białka.
2. Wysięk włóknikowy, różniący się od poprzedniego obecnością włóknika powstałego w postaci błon, włókien lub sieci przenikającej w głąb tkanki uszkodzonej lub nawet zmartwiałej (zwykle śluzówki).
Ten ostatni rodzaj nosi specjalną nazwę wysięku błonicznego.
3. Wysięk ropny charakteryzuje obecność dużej ilości obumarłych krwinek białych, noszących w tym wypadku nazwę ciałek ropnych. Ropienie najczęściej powstaje wskutek zakażenia specjalnemi drobnoustrojami (najczęściej grają tu rolę paciorkowce i gronkowce), obok tego istnieją liczne trucizny zdolne wywołać t. zw. aseptyczne ropienie bez udziału drobnoustrojów (w wypadkach wyraźnego chemotropizmu).
4. Wysięk krwawy — mniej lub więcej zabarwiony na czerwono, stanowi oznakę najwyższego stopnia zapalenia.
Te cztery rodzaje wysięków mogą zresztą łączyć się ze sobą, tworząc mieszane wysięki.
Równolegle z powstaniem wysięku rozwija się szereg zmian w samych tkankach, przedewszystkiem w tkance łącznej. Pierwszemi oznakami działania czynników wywołujących zapalenie są zmiany w miąższu, o których mówiliśmy wyżej, do tych zaś przyłącza się niezwłocznie odczyn tkanki łącznej. Komórki tej tkanki nabrzmiewają i poczynają się mnożyć, pozostając w stanie niezróżniczkowanym i nie wytwarzając włókienek kollagenowych. W ten sposób powstaje tak zw. tkanka ziarninowa, do której przenikają liczne limfocyty (czyli małe komórki z okrągłem jądrem i niewielką ilością zarodzi) — nacieczenia czyli infiltracja limfocytarna.
Wytworzenie się tkanki ziarninowej wymaga dłuższego czasu, jest więc ono oznaką zapalenia przewlekłego. W dalszym ciągu swego rozwoju taka tkanka poczyna wytwarzać włókienka kollagenowe i przetwarza się w bliznę. Zapalne zmiany tkanek są następstwem przeważnej liczby uszkodzeń, powstałych skutkiem zatruć duszącemi, żrącemi i drażniącemi środkami bojowemi.