Strona:PL Leroux - Dziwne przygody miłosne Rouletabilla.pdf/126

 — Drogi są w stanie okropnym! — zauważył Włodzimierz melancholijnie.
 — Gdyby były lepsze, stanęlibyśmy dziś w nocy jeszcze na miejscu. W każdym razie, pojedziemy jaknajprędzej. Panowie, stawię się tu za pół godziny i liczę na odjazd niezwłoczny. Proszę uprzedzić pannę Wilczkow.
 — Rozumie się! — odparł Rouletabille i pożegnawszy oficera, zapukał do drzwi Iwany.
 — Proszę! — zabrzmiał głos Iwany.
 Stała przy drzwiach, trzymając się Ściany. Była przerażona, nawpół żywa.
 — Mój Boże! Co pani jest?... — spytał.
 — Słyszałam wszystko!... — szepnęła.
 — Czy przeraża panią tak perspektywa zobaczenia się z generałem?
 — Czegóż on chce odemnie?
 — Nie wiem! Ale po wszystkiem, coś pani uczyniła dla swej ojczyzny, niema pani chyba powodu przerażać się...
 Okryła się szczelnie płaszczem, usiadła i czekała powrotu oficera z miną taką, jakgdyby została skazana na śmierć. Drżała na całem ciele. Rouletabille spytał, czy jej nie zimno, ale nie otrzymał odpowiedzi.
 Zerwała się na głos trąbki samochodu i wbiła we wchodzącego oficera, przerażony wzrok. Oficer wymienił swe nazwisko, pocałował Iwanę