Ta strona została uwierzytelniona.
Wzięły w dziele czci nasiona
Dla świetnej Rycerżów cnoty.
Niemogąc wielkość do życia powrocić
Sama natura zda się w owczas smucić.
Jakież Sarmatow dręczyły boleści
Gdy im zgon Króla rozgłosiły wieści.
Smutek zaległ nad Polską, jako obłok krwawy,
Serca z najtwardszej opoki
Wylewały łez potoki.
Żaden Polak dnia tego w usta niewziął strawy,
Matki po domach przejęte żałobą
Smucic się drobnym każą dziatkom z sobą.
