448. Bądźże ostróżny. A gdy zapłacone
Bargieltem kupie w śpichlerze czerwone
Zsypiesz, bądź też do Popielnego dworu,
A gielt do woru,[1]
449. Mykajże nazad[a] sprawiwszy swe rzeczy.
Wiatry północne[b] miej na dobrej pieczy.
Klnij[c] się: Bodaj nas powietrze porwało,
Nami miotało;[2]
450. By nas pędziło z letniego zachodu
Do miłej Polski[d] z tego tu zawodu;
Niech wiatrowładny[e] nas Aeolus[f] żenie
Do naszej ziemie;[3]
451. Niechaj nas przytknie Boreas cnotliwy
Do znajomego lądu przez ten krzywy
Gościniec wodny; swe wojsko wyśle
Przeciwko Wiśle,[4]
- ↑ Bargieltem, żywcem z niemieckiego; w gotówce, gotówką, (patrz 418). Do Popielnego dworu. Dwór popielny, po niem. Aschhof, stary, po większej części drewniany, do gminy miejskiej należący gmach na południowym końcu wyspy śpichlerzowej; pomiędzy mostem popielnym i Dworem smołowym, przeznaczony do składania weń potażu z Polski sprowadzonego. Patrz: Opis Gdańska Cernekiego (Zernecke) z r. 1843. pag. 28. Gielt z niem. pieniądze.
- ↑ Powietrze, wiatr. Pieczy, patrz 303.
- ↑ Z letniego zachodu patrz 252. Żenie patrz 245 i 252, gdzie się ten sam rym powtarza.
- ↑ Przytknie przyciśnie, patrz 252. Cnotliwy, że się przyczynia do rychlejszego powrotu. Krzywy gościniec wodny (patrz 219, 282), Niech swe wojsko wyśle, odnosi się właściwie do Eolusa; wojskiem tem są wiatry północne wiejące przeciw Wiśle.
drugiej na stół przyjdzie, możesz długo poczekać. Prawie mi za żywe zabito. Żywe, Subst. neutr., część ciała czuła, czująca, nerw. Za żywe, zabijam za żywe, osobliwie o zagwożdżeniu albo zakłóciu konia do żywego. Przenośnie znaczy: dojmuję komu, doskwieram, dokuczam. Patrz Adagia Cnapii Cracoviae 1632: zabił mi za żywe, pag. 1293. Przez Lindego cytowane strony tego dzieła są mylnie podane.
