Ta strona została uwierzytelniona.
26. Puste powietrze i wiatr nieosiadły
Poniżej zawisł. Na ziemi zaś padły
Morza i rzeki, tamże mają zdroje
Poniki swoje.[1]
27. Ziemia z górami zasiadła na dole;
Tu jej grunt i dno, tu jej plac i pole.
Każdy żywiół ma, nie bawiąc się wiele,
Obywatele.[2]
28. Więc Pan z początku dał aniołom w niebie
Miejsce subtelnym[a] nie daleko siebie;
Tu są i dusze doświadczone w cnocie
W tym tu żywocie.[3]
29. Skrzydłami pląszą po podniebiu ptacy;
Tam bez frasunku i bez wielkiej pracy
Już sobie górą, już bujają nisko,
Wiatrom igrzysko.[4]
30. W miękkiej[b] pływają wodzie bez pochyby
Morskie potwory i rozliczne ryby.
- ↑ Nieosiadły, (agitabilis u Ovid.) nie może tu znaczyć, wiatr nie mający stałego mieszkania, boć właśnie poeta mu je tu naznacza poniżej nieba; biorę przymiotnik w znaczeniu, lekki, łatwo się ruszający z miejsca na miejsce. Padły, morzom i rzekom padło (wypadło, przypadło) osieść na ziemi. Poniki promyk wodny z pod ziemi wynikający. Wyraz ten znaczy także skryte ścieszki, podkopy (cuniculus) i sidła, zdrady.
- ↑ Obywatele zam. obywateli, mieszkańców.
- ↑ Tu są i dusze itd. porównaj podobne miejsce w Zachwyceniu T. Lenartowicza. (Za dobry żywot, za świętą cnotę).
- ↑ Po podniebiu, pod gołem niebem, bo podniebie znaczy miejsce pod otwartem niebem, cf. Linde. Bez frasunku, bez kłopotu, bez troski. Wiatrom igrzysko będąc igrzyskiem, służąc za, jako.
co patrzeć, przypatrywać się czemu wyższemu, suspicere. Wieczne ognie, gwiazdy, słońce, księżyc.
