Biernat z Lublina przyszedł na świat między 1460 a 1470 rokiem. Należy on do najwybitniejszych umysłowości swego czasu. Reformator przed reformacyą, patryota-mieszczanin obdarzył polskie piśmiennictwo pierwszą książką drukowaną w ojczystym języku — tłomaczeniem »Hortulus animae«. Prócz tego napisał »Dyalog Palinura z Charonem« oraz »Żywot Ezopa mędrca obyczajnego i z przypowieściami jego«.
Mik. Rej ur. 1505 r. w Żórawnie, był właściwym twórcą literatury narodowej. Wykształcenie otrzymał b. powierzchowne. Mając lat 20, dostał się na dwór Tęczyńskiego, gdzie, jak głosi jego biograf Trzecieski, »wirsze rozmaite tak nic nie rozmyślając, czynił«. Z utworów Reja największe dla nas znaczenie posiadają dziś trzy: »Krótka rozprawa między panem, wójtem a plebanem« (1543), »Wizerunek własny« (1558) i »Zwierciadło« (1568). Rej umarł 1568 r.
Bartosz Paprocki ur. 1540 r. w Paprockiej Woli (na Mazowszu). Wyższe wykształcenie otrzymał w Akademii Krakowskiej. Młodość przepędził na dworze Modliszewskiego i Gorajskiego. Po śmierci żony wyjechał Paprocki do Czech, gdzie pisze i wydaje wielką ilość polskich i czeskich dzieł historycznych, heraldycznych i poetyckich. Umarł 1614 r.
F. S. Klonowicz ur. 1551 r. w Sulimierzycach (woj. Kaliskie) kształcił się w Akademii Krakowskiej. Ukończywszy ją ze sto-
