Strona:PL Jan Kasprowicz-Dzieła poetyckie t.3.djvu/289

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

I.

OFELIA
Z JANA ARTURA RIMBAUD'A.

I.
Niby nenufar, w gwiazd drzemiących gronie
Biała Ofelia cichą płynie rzeką,
Płynie powoli w swym długim welonie,
Gaj się gdzieś wrzawą obzywa daleką.

Smutna Ofelia, fantom cichy, biały,
Lat przeszło tysiąc falą płynie czarną;
Lat przeszło tysiąc rozkoszne jej szały
Słodko ku wiewom wieczornym się garną.
 
Wiatr pieści łono i w kwiatów kielichy
Kwef jej rozwija, drżący śród głębiny;
Nad jej ramieniem rząd wierzb płacze cichy,
Nad sennem czołem wiotkie gną się trzciny.

Naokół dyszą pomięte lilie,
Z gniazd, rozbudzonych przez nią śród rogoży,
W jękliwe skrzydła ptak jakowyś bije,
Gwiazdy hymn szepcą tajemniczy, boży.

II.
Blada Ofelio, jak śnieg piękna świeży,
Dziecię umarłe, w dal niesione wodą:

Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:PL_Jan_Kasprowicz-Dzieła_poetyckie_t.3.djvu/289&oldid=1638618”