Ta strona została uwierzytelniona.
II.
SZUFLADA I GŁOWA.
Pewien uczony.
Bardzo wsławiony,
Pokazywał mi szufladę.
— „Patrz, co to ja w te papiery,
Przez lat trzydzieści cztery,
Rozumu, nauki, kładę — “
— „Ach! ktoś na to z boku doda —
Cóż to za wielka szkoda,
Moi mili panowie,
Że rozum i nauka
Któréj każdy w głowie szuka,
U tego pana w szufladzie — nie w głowie.“
III.
DZIAD I BABA.
Był sobie dziad i baba —
Bardzo starzy oboje,
Ona kaszląca, słaba,
On skurczony we dwoje.
