Strona:PL Gabriela Zapolska - Z pamiętników młodej mężatki.djvu/108

nie pauza pomiędzy tańcami, może się przejdziemy po sali... proszę panią o to!
 Powstałam szybko. Chciałam się oddalić od Molickiego. Ta pochwala mego ciała wywołała znów we mnie wspomnienie napaści na Mazowieckiej ulicy, pogoni dorożką..
 — Pójdzie pani? — spytała.
 Molicki powstał także. Patrzył na nas jakoś ironicznie i drwiąco.
 — Panie żyją w przyjaźni? — zapytał, usuwając grzecznie przed nami krzesełka.
 Iza zmierzyła go wzgardliwem spojrzeniem.
 — Dlaczego nie miałybyśmy żyć w przyjaźni? — odparła.
 Molicki zaczął się wachlować szapoklakiem.
 — Dlaczego nie miałyby panie żyć w przyjaźni? — wyrzekł, śmiejąc się i wzruszając ramionami.
 Iza pociągnęła mnie za sobą i ujęła pod rękę.
 — Chodźmy! — wyrzekła głośno, a pochyliwszy się ku mnie, dodała prawie szeptem: — znieść go nie mogę. Wyobraża sobie, że jest kimś, a to kandydat do posad sądowych.
 Była rozgorączkowana i gryzła nerwowo war-