Strona:PL Gąsiorowski Wacław - Królobójcy.djvu/055

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

szłość zabezpieczyć się od wyrażania w ten sposób woli narodu ustanowił „Tajną kancelarję“ czyli utwór Lojoli przystosował do środków, zabezpieczających panowanie Romanowych.
Aleksy umarł w roku 1676, pozostawiając z dwóch żon trzech synów i sześć córek, a więc zdawaćby się mogło, iż krwi Romanowych na nielada wystarczy dynastję, tymczasem miało jej zabraknąć już w trzeciem pokoleniu.
Po Aleksym wstąpił na tron najstarszy syn jego, Teodor, lecz, już w szóstym roku swego panowania, umarł „nagle“ w kwiecie wieku.
Ze śmiercią Teodora, królobójstwo na tronie rosyjskim i mordy polityczne zaczynają panować, jak za najlepszych czasów feudalizmu. Wprowadza je cesarzówna Zofja, a utrwala na wieki Piotr wielki.
Teodor jakoby chciał mieć za następcę nie brata swego, Iwana, lecz najmłodszego Piotra. Tę wersję o dziedzictwie popierali bojarzy Naryszkinowie, ile że Piotr był synem drugiej żony Aleksego Naryszkinówny. Lecz Wasyli Galicyn, faworyt Teodora, nie chciał wyrzekać się władzy i uczynił zamach na rzecz carówny Zofji, swej kochanki. Naryszkinowie zostali otoczeni w Kremlinie i wycięci w pień. Carem został ogłoszony Iwan, następcą tronu Piotr a regentką Zofja... no, a panował wistocie jej kochanek, Galicyn. Po objęciu rządów przez Zofję, Galicyn postanowił utrwalić panowanie regentki. Słabowity i uległy car Iwan małe przedstawiał niebezpieczeństwo i nie wróżył długiego życia — Piotr za to nie tylko że był silnym i zdrowym młodzieńcem, ale nadto zdradzał już ochotę do intryg. Galicyn postanowił go się pozbyć i w tym celu pozyskał sobie, tak zwanych „strzelców“ oddział regu-