W domu Zacharyasza N. M. Panna w uniesieniu Ducha wyrzekła słowa nieśmiertelnego hymnu Magnificat, który przez wszystkie wieki śpiéwa Kościół św. Przez trzy miesiące mieszkała w domu Elżbiéty; gdy się czas wypełnił, Elżbiéta zrodziła syna, któremu dano imię Jan; gdy spełniono obrzezanie, otworzyły się usta Zacharyasza, zaczął wielbić Pana, wyrzekłszy te słowa hymnu: „Benedictus Dominus Israel“, który po hymnie „Magnificat“ w czasie solennych nieszporów śpiéwa Kościół św.
Od groty na puszczy św. Jana o godzinę drogi jest źródło św. Filipa apostoła, o którym czytamy w apostolskich dziejach w rozdz. 8. Pewien mąż z Etyopii wiele znaczący u króla etyopskiego, przełożony nad wszystkiémi skarbami jego, był w Jerozolimie dla modlitwy; kiedy powracał, św. Filip z natchnienia Bożego zwrócił się, dognał go czytającego proroctwo Izajasza, którego zrozumiéć nie mógł. Św. Filip apostoł zaczął mn wykładać z Izajaszowego proroctwa przyjście Chrystusa Pana, ten mąż słuchając, uwierzył. A to było przy źródle, które jest na drodze do Betleem, był zaraz ochrzczony. Po chrzcie św., Filip znikł z oczu jego, już go nie widział ów mąż nawrócony, który w radości wielkiej wrócił swą drogą.
Czytamy naprzód w Genesis XLVIII: „Kiedy przybyłem z Mezopotamii, umarła mi Rachel w drodze, w porze wiosennéj, i wszedłem do Efraty, pogrzebałem ją na drodze do Efraty wiodącéj, która się zowie drugiém imieniem Betleem.“ Jozue rozdz. XIX. 15. przy rozdziele Ziemi św. Palestyny, wyliczając dwanaście miast większych, które zostały dziedzictwem Zabulon, umieszcza Betleem. W księdze sędziów czytamy w rozdz. 12. 8. 10: „Kiedy Izrael królów nié miał, rządzili sędziowie. Po śmierci Jeftego sądził w Izraelu lat
