Po raz piérwszy, czego przedtém nigdy nie bywało, Konstanty, dyakon pojechał do kijowskiéj rosyjskiéj duchownéj akademii; dał, wyjeżdżając, zobowiązanie się na piśmie, że do Synaiskiego klasztoru powróci. Został tu potém arcybiskupem.
Księża Synaiscy dali na piśmie zezwolenie jednomyślne Konstantemu, arcy-biskupowi przeniesienia się do Konstantynopola, dla zarządu klasztornémi dobrami w Wołoszczyźnie i Mołdawii; gdyż wedle prawa i starego zwyczaju arcy-biskup nigdy nie powinien się wydalać z klasztoru. To spowodowało większy upadek moralny klasztoru Synaiskiego.
Mehemed Ali, basza Egiptu, niepokojących na nowo klasztor Synaiski Beduinów, zupełnie ukrócił. Złożyli Alemu księża 1000 piastrów.
W latach 1821 i 1822, w czasie wojny greckiéj, zamordowano cztérech Synaitów, dwóch w Cyprze, a dwóch na wyspie Chios.
Grek jeden, zwany Chadzi Aleksy, dla handlu przeniósł się do Indyj pod opiekę angielskiéj kompanii, z nim inni Grecy. Gdy było ich stu przeszło, założyli cerkiewkę pod tytułem Przemienienia Pańskiego, która roku 1782 była skończoną. Przysłano z Synaiskiego klasztoru do téj cerkwi, jako należącéj do arcy-biskupstwa Synaiskiego, do patryarchatu Jerozolimskiego, księdza Dyonizego, który umarł roku 1829 w Kalkucie. Następca jego Ananijasz, przemieszkawszy
