Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Marya.djvu/167

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

jestem z natury pokornym, wywieram zemstę moję, naśladując lakoniczność ostatniego twego listu, i ze smutkiem, ale z konieczności, oczekuję na porę, w któréj uczujesz znowu potrzebę zawiązania długiéj, serdecznéj, a od tylu lat trwającéj, rozmowy z twym starym i dyskretnym przyjacielem
Jerzym.